kaydı avuçlarımdan umutların elleri
ben yıldızların sevdiği çocuk değilim artık
ne dudaklarımda herkesin söylediği şarkılar
ne de yaşamanın çılgınlığına uyuyorum
büyüdükçe büyüyor içimin karanlığı
yanımda biri oldu mu yalnızlık duyuyorum

göğün damarlarından çamur gibi akarken gece
yeter ki bir ses gelsin içimden
yeterki sokakların sabırsız gözleriyle beni beklediğini bileyim
işte o zaman
evlerin içine sığmaz yüreğim.

çünkü, nasil büyütürse yavrusunu bir kurt
öyle büyüttü sokaklar beni
alev alev yanan acılarımın üstüne
benzin fışkırıyor bakışlarımın boşluğundan
mısraları öyle vuruyorum ki kağıtların omzuna
kağıtlar yandım diyor
ve korkuyor kalemler ellerimin sarhoşluğundan

var git,
bırak dev yalnızlığımın kollarında beni
bir sevgili gibi kucakla
sana yeşil sevinçler getirecek yarını
kanar küçük ellerin sevgilim
zorlama yüreğimin kapılarını...